ความรุนแรงในครอบครัว เป็นปัญหาที่ต้องช่วยกันแก้ไข
ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า ‘ความรุนแรงในครอบครัว’ เป็นเรื่องใหญ่ที่เกิดขึ้นมาตั้งแต่ในอดีตจนถึงปัจจุบัน และมีคนไม่น้อยที่คิดว่าบ้านไม่ใช่พื้นที่ปลอดภัยเสมอไป บางครั้งพ่อแม่ ‘บางคน’ ยังไม่รู้วิธีการเลี้ยงลูกให้ดีด้วยซ้ำ เริ่มต้นด้วยการด่าทอให้เด็กเชื่อฟัง ตบตีเล็กน้อยพอให้เด็กสำนึก แต่คุณรู้หรือไม่ว่าการทำกระทำเหล่านั้น เมื่อนานวันไปมันจะยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น และมันก็สร้างรอยแผลขนาดใหญ่ในใจเด็ก และส่งผลทำให้เด็กกลายเป็นคนที่ก้าวร้าวได้ในที่สุด
ประเด็นเรื่องความรุนแรงในครอบครัว เป็นเรื่องที่หลาย ๆ องค์กรทั้งในประเทศและต่างประเทศตระหนักถึง ทั้งยังช่วยกันหาแนวทางการแก้ไขปัญหา ซึ่งเรื่องความรุนแรงในครอบครัว ไม่ใช่เรื่องไกลตัว ไม่ใช่เรื่องที่คนนอกไม่ควรเข้าไปเกี่ยว เพราะนั่นถือเป็นปัญหาส่วนรวมที่เราทุกคนสามารถช่วยกันแก้ไขได้
วัฒนธรรม ‘เผือก’ ชื่อนี้ไม่ได้มาเล่นๆ แต่มาพร้อมการแก้ไขที่ดี
นั่นจึงได้กลายเป็นที่มาของวัฒนธรรมการเผือก ที่ได้ดึงคำว่า ‘เผือก’ ที่มีความหมายทางภาษาวัยรุ่น แต่เป็นการเผือกในเรื่องที่ดี กล่าวอีกนัยหนึ่งคือการให้ทุกคนคอยเป็นหูเป็นตาเฝ้าระวังความรุนแรง ในที่ชุมชนหรือบ้านเรือนใกล้เคียง รวมไปถึงแจ้งหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเมื่อพบเห็นพฤติกรรมอันไม่พึงประสงค์ที่เกิดขึ้นในครอบครัว เพื่อยับยั้งพฤติกรรมดังกล่าวไม่ให้ลุกลามมากกว่าเดิม
วัฒนธรรมดังกล่าว คือหนึ่งในไอเดียของ อัมพวาโมเดล ที่ก่อนหน้านี้เคยมีการรณรงค์ต่าง ๆ มากมาย อาทิ ปลูกฝังนักเรียนสวมหมวกกันน็อค 100%, ลดเสี่ยงคุกคามทางเพศในคนพิการ ฯลฯ ซึ่งถือว่าเป็นไอเดียที่ช่วยผลักดันให้คนมีระเบียบวินัยและมีคุณธรรมจริยธรรมควบคู่กันไป
โดยอัมพวาโมเดลคือภารกิจที่ตำรวจ จะต้องลุกขึ้นมาอาสาแก้ไขปัญหาให้กับประชาชน เดินเข้าไปหาประชาชนเพื่อช่วยเหลือ แทนการนั่งรอให้ประชาชนเข้ามาแจ้งความ ที่กว่าจะไกล่เกลี่ยกันได้ก็นำมาสู่ความสูญเสียเสียแล้ว สำหรับโครงการอัมพวาโมเดล จะเป็นการดูแลช่วยเหลือเป้าหมาย 4 กลุ่ม ได้แก่
- เด็กพิเศษและเด็กพิการที่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้
- เด็กทั่วไปที่อยู่กับครอบครัว แต่เป็นกลุ่มเสี่ยง อาทิ ช่วงวัยรุ่น ครอบครัวที่มีปัญหา หรือสถานที่ที่เสี่ยงต่อการถูกคุกคาม
- เด็กกลุ่มเสี่ยงด้วยปัจจัยต่าง ๆ เช่น เด็กแว๊น, การใช้ยาเสพติด, การเล่นการพนัน ฯลฯ
- ครอบครัวที่มีประวัติใช้ความรุนแรง
โควิด-19 ส่งผลต่อความรุนแรงในครอบครัว จริงหรือ?
นอกจากการดื่มสุรา การเล่นพนัน ที่ก่อให้เกิดการด่าทออย่างรุนแรงและการตบตีคนในบ้านแล้ว ปัญหาเศรษฐกิจ ก็เป็นอีกหนึ่งปัจจัยที่มีส่วนก่อให้เกิดความรุนแรงด้วยเช่นกัน ยิ่งในตอนนี้แล้วประเทศไทยมีปัญหาโควิด-19 เข้ามา นั่นยิ่งทำให้หลายคนอยู่ในภาวะตกงาน ว่างงาน ขาดรายได้ สิ่งที่ตามมาติด ๆ คือความเครียดสะสม
เมื่อไร้ที่ระบาย ‘ครอบครัว’ จึงกลายเป็นสนามอารมณ์ไปโดยปริยาย จากที่จะได้เจอคนนอก ได้พบเพื่อนฝูง ก็กลายเป็นต้องปรับตัวให้เข้ากับครอบครัว ใช้เวลาอยู่กับครอบครัวมากขึ้น ซึ่งหากเกิดการปรับตัวไม่ได้ ก็มักไปสู่ความรุนแรงทางอารมณ์ ทางวาจา การวางอำนาจ และการใช้กำลังทำร้ายร่างกายเพื่อเป็นทางออกในการระบายอารมณ์
ยิ่งผู้กระทำเป็นบุคคลที่มีความแข็งแรง มีความแข็งแกร่ง และทำหน้าที่เป็นหัวหน้าครอบครัวด้วยแล้ว ก็ยากที่จะทำให้สมาชิกในบ้านคนอื่น ๆ โต้แย้งในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง เมื่อเกิดการ ‘จำยอม’ ความรุนแรงเหล่านี้ก็จะยิ่งหนักข้อขึ้นไป
เพราะฉะนั้นแล้ว ‘วัฒนธรรมการเผือก’ จึงเป็นวัฒนธรรมที่มีความจำเป็น เผือกแบบรู้ลิมิต ไม่เอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงมากเกินไป เพียงแค่คอยเป็นหูเป็นตา แจ้งตำรวจในพื้นที่ แล้วให้ตำรวจเข้ามาจัดการในขั้นตอนทางกฎหมาย เพียงเท่านี้ก็ช่วยให้สังคมน่าอยู่ขึ้นได้แล้ว
อัมพวาโมเดล ถือเป็นอีกหนึ่งโครงการดี ๆ ที่แสดงให้คนได้เห็นอีกมุมหนึ่งว่า ‘ตำรวจดีๆมีอยู่จริง’ และ ‘ตำรวจที่พร้อมช่วยเหลือประชาชนมีอยู่จริง’ หากตำรวจในพื้นที่อื่น ๆ ได้ดึงเอาอัมพวาโมเดลไปแบบเป็นอย่าง เชื่อได้เลยว่าชุมชนนั้นจะต้องมีความสุข และลดระดับความอันตรายได้อย่างแน่นอน
และอย่าลืมไปว่าทุก ๆ ชุมชนไม่ได้มีปัญหาแค่มิติเดียว แต่หากนำไปปรับใช้ให้ถูกมันยังช่วยลดปัญหายาเสพติด ปัญหาเด็กติดเกมส์ ปัญหาการพนัน ปัญหาพนันออนไลน์เว็บตรงไม่ผ่านเอเย่นต์ รวมไปถึงปัญหาใหญ่อื่น ๆ ได้อีกด้วย
